Dün benim doğum günümdü. Teoman’ın şarkısında dediği gibi “babamın öldüğü yaşta” değilim; (şükür ki babam hâlâ hayatta) ama şunu fark ettim: Başka açıdan enteresan bir yaştayım. Doğduğum yılla aynı yaştayım. En azından bir yıl boyunca tereddütsüz söylemek de kolay olacak:

Birçok kez iş değişikliği yaşadım. Ayrılırken bana verilen veda yemeklerinde veya son toplantılarda söylenen sözleri, yüzüme baka baka dizilen methiyeleri duysanız oradaki herkesle dostluğum, en sazından onlarla güzel ilişkilerim oradan ayrıldıktan sonra da devam edecek sanırsınız. İlk birkaç şirketten ayrılışlarım

İletişim; iş hayatının, liderliğin ve hatta özel yaşamın merkezindeki en büyük becerilerden biri.Ancak çoğu zaman iletişim, sadece düzgün konuşmak ya da güzel bir dille e-posta yazıp yollamak sanılıyor. Gerçekte iyi bir iletişimci olmak: empatiyle düşünmek, açıkça anlatmak ve doğru anda

Yıllar önce çalışmaya başladığım bir şirkette özellikle bir liseden mezun olanların kendi aralarındaki dayanışması çok geçmeden  dikkatimi çekmişti ve bundan gitgide rahatsız olmaya başlamıştım. Yadırgıyordum ama o “tıfıl” halimle elimden bir şey de gelmiyordu. Örneğin bir departmana bir insan alınacaksa (o

Geçtiğimiz günlerde küresel İK platformu Remote, dünyanın en yüksek GSYİH’ye sahip 60 ülkesini “iş-yaşam dengesi” açısından değerlendirmiş. Ve Türkiye o listenin altlarında yer almış. Şaşırdık mı? Sanmam. Liderlik ve ekip motivasyonu sunumlarında ele aldığım bir bölüm var: Türkiye’de çalışanları motive

Dış görünüş kıyafetten ibaret mi; yoksa, bazı mesajlar da içeriyor mu? Benim yaşımda olan beyaz yakalılar iş yaşamında giyim kuşamın uğradığı değişimi çok geniş bir yelpazede gözlemleme fırsatı buldu. Ben ilk işe girdiğim yıllar (90’ların başı) kravatsız bir gün bile

Bu bayram tatilinde uzun süredir görmediğim bir dolu eski dostumla görüşme ve konuşma fırsatı buldum. Benim yaşlarımda olan bu kişilerin birkaçında fark ettiğim bir şeyi aktarmak ve sıcağı sıcağına üzerine biraz yorum yapmak istiyorum. Bilmem siz de fark ettiniz mi? Ne

Ne güzel demiş Eleanor Roosevelt: “Hiçbir şey insanı, korkularını fethetmekten daha fazla özgürleştirmez.” Korku, sandığımızdan daha organize bir mekanizma. Bir fikir geldiğinde hemen şu soruları devreye sokabiliyor mesela: “Ya hata yaparsam?” “Ya üst yönetim yanlış anlarsa?” “Ya alay edilirse?” Ve

Amerikalı sosyal bilimci, yazar ve kariyer koçu Nicholas Lore şöyle der: “Hayatımızdaki ‘Evet – Ama’lar zihinsel bir yük taşır.” Hepimiz hayatımızın bir döneminde şunlara benzer şeyler demişizdir: “Evet, bu yeni iş fikri çok güzel… ama şu an tam zamanı değil.”

Günümüz iş dünyasında hız, sıkça öne çıkarılan ve yüceltilen bir değer oldu. Hızlı hareket etmek, hızlı karar almak, hızlı aksiyon almak her ne kadar rekabet avantajı gibi görünse de, stratejik ve kalıcı başarılar elde etmek için bazen de tam tersini